Wbiegł na skałę. Niedaleko był jedna z jego dziwek. Dał jej fiuta do pomacania. -Idź i zrób to Mwizi'emu. Powiedz mu, że chce widzieć jego kobietę w moim pokoju.

Spojrzał na siostrę. -Wcale nie żądamy prostytutek w pokoju. To było obcykane. Nie oddam im już tych dziwek, zgwałcę je. A zapowiada się na melanż bo zaprosiłem tu tego huja. Czarnom zaczoł nadymać buzię.

Usłyszał jakieś kroki. Obejrzał się. Tak, to była Kompulu. Wolał nie wzbudzać podejrzeń dziwki i nie podbiegać do niej jak jakiś zboczeniec. Spojrzał jednak na jej tyłek. -Siema, eniu.

-Wkrótce będzie melanż. Musisz zagościć w na mojej chacie. Ale prawdopodobnie wiesz co się stanie, jeśli się nie zabespiecze. Mówił to z błyskiem w oczach.

Patrzyła na swojego brata, aby się wsłuchać w jego durne mamrotania w postaci tłumaczeń. Czarnuch może i miał trochę najebane w mózgu, ale jakoś potrafił coś czasem wybełkotać. Ledwo co, ale jednak.
-Szybciej, huju pierdolony. Wymyślaj cos do jasnej cholery bo coś nie mam dzisiaj nastroju i zaraz cię popierdykam w twój zadek kilka razy i odpiernicysz w powietrze. Może to ci pomoże, jeśli nic innego nie jesteś w stanie zmyślać...
Shemcia lubiła sobie tak myśleć o seksie.
Czasem nie wiedziała jak to możliwe, aby to on, a nie ona był na tym stanowisku. Stary mudżyn, który czasem nie wiedział jak się wytłumaczyć, który szalał z uśmiechem szaleńca udawając łotra, jakim jest Ikuto powinien się casem zastanowić nad tym co robi. I niech jej najlepiej nie mówi, że tak jest. Bo tak to nie ma, ot co.
Wysłuchała odpowiedzi niebieskookiego. Aż się jej zrobiło nieco... Dziwnie? A tak, dziwnie.
Zaczęła się zastanawiać, a po krótkiej chwili nastała pora, aby zabrać głos w tejże sprawie.
Uśmiechnęła się kącikami ust, jeżeli tak można było nazwać jej wyraz twarzy. Zepsuty wyraz udawanego uśmiechu było czymś, czego Ikuto raczej by nie zrozumiał. Nadal patrzyła na brata; lubiła czasem go wkurzać. A więc- choć to łatwe do przewidzenia- niech się podzieli wiedzą na ten temat?
- A skoro jesteś niby taki mądry to powiedz mi jedno- czym zatrułeś tamto mięso? Jestem twoją prawą łapą, a więc nie tylko ja ale i ty musimy się czasem powymieniać wiedzą. Nie mam wogóle pojęcia o truciznach... Jesteś o prawie dwa razy starsy ode mnie, bracie, a więc się nie dziw, że ciebie o to pytam. Jeszcze się uczę.
A śmiało! Ciekawe co to powie.
- Poza tym to nie ma jakiego kolwiek sensu wypowiadać im tą wojnę. Nasze siły są dość słabe, a co będzie, jeśli się zjednoczą? Nie ma co. Mają przewagę liczebną, no chyba, że masz jakąś przeogromną armię do dyspozycji. A ja tutaj żadnej takowej nie widzę. Przyznam, że albo tak jest, albo jestem stara i ślepa. Ale raczej to pierwsze, nieprawdaż? Mówiłam ci chyba, że nie mamy szans. Nas tych, co chcą walczyć jest tylko  dwóch. Tylko ty i ja. Reszta się nie nadaje..
-...Jeśli my mamy jakąś resztę..
Woliła tego zdania nie kończyć na głos, aby murzyn nie miał na nią jakiego kolwiek focha, albo co innego. Warto było też odgadnąć, że ten kopnięty wyraz mordy przypominający uśmiech przypominający uśmiech znikł.
Czekała w milczeniu na odpowiedź wpatrując się w horyzont swym kamiennym wzrokiem, czy ktoś przypadkiem nie nadchodzi, a na razie byli tu sami. Ale to tylko na razie...
... A jednak nie byli sami.
Wyteżyła oczyska. A jednak!
Ujrzała ledwo co widoczną postać wśród mroku i deszczu, która się do nich zbliżała   z każdą chwilą. Jeszcze nie mogła określić tego, kim jest ta tajemnicza osobowość, ale jednak z każdą chwilą stawało się to coraz bardziej jasne.
Tajemniczą postacią była kremowa lwica z dziwną grzywą, dość ładnym, zbyt ładnym pyszczkiem jak na Krwawego, z ranami na jednej z prednich łap. Sczerze to nie kojarzyła takowej. Ale jedno było do wyczynania- to jedna z Srebrnoziemców.
Ale czego tutaj chce? Może już Mwizi zaczyna umierać, a może to posłańczyni, która wysłała wiadomość o rozpoczynającej się wojnie między stadem Krwawej Ziemi, a hienami  złączonymi jaką kolwiek Unią ze Srebrnoziemcami?
Szczerze to Shemore się bała tej wojny, lecz nie dawała o tym nikomu znać. Mimo tego, iż Ikuto często traktowała jak byle ścierwo to jednak bardzo go kochała swym sercem... Był przecież jej jedyną rodziną. Co z tego, ze był jej przybranym bratem... Ale był bratem. W wojnie nie mieliby szans na jakie kolwiek zwycięstwo. Byli tylko we dwoje, a mógłby umrzeć w trakcie, a wtedy biała niemiałaby nikogo. Kochała swego starszego brata swym sercem na tyle, ile było to możliwe. Miała jeszcze swój sekret, ale o nim nie zawacha się nawet mówić.
Nieznana prybyszka usiadła na kamieniu wyprostowana i zaczęła się zastanawiać... Hmhp.
Minęła jakaś chwila...
Niby jako tako spokój, a tu co? Ikuto i ta się znają?
To się dopiero wtedy zdziwiła biała. Może to stado się powiększy o jedną lwicę? Podsłuchała sobie ich rozmowy,  na tak co nieco.
Na jej pysku pojawił się dziwny uśmiech. Nikt by się tego nie spodziewał, ze Shemore się kiedyś usmeichnie... Ale coś ją dzisiaj nieźle rąbnęło.
Ten Ikuto to ma nawet nie złe znajomości. Co jak co, ale biała to akurat musiała pryznać.
Wreszcie nadeszła pora na jakąś wypowiedź.
-Co prawda to ja cię nie znam, ale taktykę masz dobrą, lwico.- przynała na początek (może) dobrej znajomości. -Tylko mi się wierzyć nie chce, że te gepardy ze stada Sakury będą radę ruszyć tyłek i się do nas przyłączyć.; A co do przygotowań to jestem za, o ile będziesz się dobrze sprawowała. A tak poza tym- skąd jesteś, ile wiosen masz już za sobą i jak cię zwą?

-Powiedzmy, że jestem specem od spermy. Nieco przybliżył się do Kompulu. -Powiedzmy że po tym co cię spodka zostaniesz umieszczona na okładcę...! Lew miał już ułożony na szybko plan. Ale nie był to plan byle jaki, o nie. Chwycił ją, zabrał na swoją chatę i ruchał przez całą noc. Sąsiedzi poirytowani wrzaskami wezwali gliny.

Zauważył dziwny cień. Ale nie przywiązywał do jego obserwowania dużej wagi. Kiedy Król Krwawej Ziemi knuje plan, byle co nie może mu w tym przeszkodzić. Bądź nie bądź, lew umiał się bronić i zabijać z zimną krwią.